بهترین کار بشر خندیدن است

با سپاه غصه ها جنگیدن است

می شود با خنده ، هر دردی دوا

خنده چون شیروعسل نوشیدن است

در هجوم تیرهای پر بلا

خنده مانند زره پوشیدن است

آدم اخمو شبیه چوب خشک

سرنوشتش از درون پوسیدن است!

موریانه در وجودش دائما

در تلاش و کوشش و جنبیدن است

خنده رو اما شبیه یک نهال

پر ز شوق و باور روییدن است

روز و شب در باغ، با ساز نسیم

غرق در تاب و تب رقصیدن است

خنده کن تا می توانی غم مخور

غم نمک بر زخم ها پاشیدن است!

سوژه پیدا کن برای خنده ات

خنده بی سوژه، لولو دیدن است

توی باغ اتفاقات جهان

سوژه چون سیب و گلابی چیدن است!

گر خری دیدی به کردارش بخند

چون که کارش توی گل غلطیدن است!

نیز بر سبک سماور خنده کن

شیوه آن، شیون و جوشیدن است

بنده می خندم به کار عقربه

بس که کارش روز و شب چرخیدن است!

ای بشر تا می توانی خنده کن

خنده همچون بر دهل کوبیدن است

مثل یک کودک همیشه شاد باش

گاه، شادی؛ بستنی لیسیدن است!

گر کدورت از کسی داری به دل

چاره اش خندیدن و بخشیدن است

گر نخندی غده می گیرد دلت

بعد از آن کارت به خود پیچیدن است

گر بخندی می شوی از غده پاک

آخر هر غده ای ترکیدن است!

شعر من دارد به آخر می رسد

این قلم شایسته بوسیدن است!

جای بوسیدن و لیکن خنده کن

بهترین کار جهان خندیدن است

رضا الهامی